Jest to opowieśc o niezwyklej mlodej kobiecie i nieprawdopodobnej podróży odbytej podczas nazistowskiego reżimu, w trakcie II wojny światowej i jej następstwach. Dramatyczna historia przetrwania Manii Lichtenstein jest narracją jej wnuczki, a wspomnienia bubi (babci) splatają się z pięknymi fragmentami poezji i refleksji osobistej.

Ocalala z Holokaustu, Mania Lichtenstein używala pisania jako środka do radzenia sobie z traumatycznymi skutkami wojny. Wielu Żydów nie zginęlo w obozach koncentracyjnych, ale zostalo zamordowanych w swoich rodzinnych spolecznościach, podczas pogromów, a następnie pogrzebani w dolach. Jako mloda dziewczyna, Mania byla świadkiem okrucieństw, jednocześnie robiąc wszystko, co w jej mocy, by przetrwac. Żyla we Wlodzimierzu, na pólnoc od Lwowa (Ukraina), byla internowana przez trzy lata w pobliskim obozie pracy, udalo jej się uciec i ukrywala się w lasach aż do końca wojny. Choc byla jedynym ocalalym czlonkiem swojej rodziny, Mania zdolala odbudowac nowe życie w Stanach Zjednoczonych, z nowym językiem i nowymi zwyczajami, zawsze nosząc w sercu poczucie straty, ale też wspomnienia.